Red Tag

           ეს არის იმიტაცია, რომელიც მართალია St. Albans - ის მონასტერის წინამძღვარის იულიანა ბერნერსის მიერ დაწერილ და 1486 წელს გამოცემულ "Book of St.Albans"-ში არ არის მოხსენიებული, მაგრამ სტილითა და პროპორციებით აშკარად იმ ეპოქას განეკუთვნება. თუმცა იმ სახით, რომლითაც ჩვენამდე მოვიდა, შექმნილია 1850 -იან წლებში ინგლისის  ქალაქ ვორჩესტერში, მარტინ ფლინის მიერ და გამოიყენებოდა როგორც მშრალი იმიტაცია ხარიუსზე თევზაობისას.

            თავიდან მისი სახელწოდება იყო Worcestershire Gem ხოლო შემდგომში, 1920-იან წლებში, მას შემდეგ რაც იგი მოხვდა ავსტრალიასა და ტასმანიაში  უკვე მარტივად გასაგები მიზეზის გამო მოიხსენიება როგორც უბრალოდ Red Tag.

            ეს სატყუარა ე.წ. "ფანტაზიურ" სტილით დამზადებულ იმიტაციათა რიცხვს განეკუთვნება, ანუ არ ასახავს რომელიმე კონკრეტულ მწერს, თუმცა ზოგი ექსპერტის მოსაზრებით, იგი წარმოადგენს ხოჭოს იმიტაციას.

           როგორც უკვე აღვნიშნეთ, თავიდან იგი მშრალ ვარიანტში მზადდებოდა, და მასალებიდან გამოიყენებოდა: კუდისთვის შალის ძაფი, რომელიც შემდგომში შეიცვალა პოლიპროპილენის წითელი ბოჭკოთი,  ტანისთვის ფარშევანგის ბუმბული, "საყელოსათვის"  მამლის ბულბული.

            მოგვიანებით გაჩნდა Red Tag-ის სველი და gold head  ვარიანტი, რომელიც წყლის ზედაპირულ ფენაში მოძრაობდა, შესაბამისად მამლის ბუმბული შეცვალა კაკაბმა, ვალდშნეპმა და ა.შ და დაემატა სპილენძის ბურთულა

          

           

            ეფექტური გამოდგა palmer და spey ვარიანტებიც

            Red Tag მზადდება ძირითადად 18-10 ნომერ ნემსკავებზე, ჩვენს პირობებში ეფექტურია თეთრულასა და ქაშაპის ჭერისას.

klinkhamer Special კიდევ ერთი ლეგენდა

           ვაგრძელებთ სტატიათა  ციკლს ლეგენდარული, განსაკუთრებით ეფექტური სატყუარების შესახებ, გთავაზობთ მოკლე ინფორმაციას ცნობილ ემერჯერზე Klinkhamer Special. მისი ავტორია ჰანს ვან კლინკენი.

            მან ეს ემერჯერი წინა საუკუნის 80 -იან წლებში შექმნა ერთ ერთი თევზაობის დროს, როდესაც აღმოაჩინა, რომ მის მიერ დაჭერილ ხარიუსთა უმრავლესობა ფაქტიურად გატენილი იყო რუისელის ემერჯენციის სტადიაზე მყოფი ჭუპრებით, იმ დღეს იგი ჩვეულებრივ, წყლის ზედაპირზე ჰორიზოტალურ დგომარეობაში მყოფ მშრალ იმიტაციებზე თევზაობდა და ხარიუსის უმეტესობა, ამ თევზის პირის წყობის გამო, (ხარიუსს პირი ქვემოთ აქვს მიმართული და ზედაპირიდან კვებისას იძულებულია მოუხერხებელ, თითქმის ვერტიკალურ მდგომარეობაში დადგეს) გაექცა, სწორედ ამან მისცა ბიძგი მანამდე უცნობი წყობის ემერჯერის შექმნისაკენ. მისი იდეა მდგომარეობდა იმაში, რომ ნემსკავი ზედაპირზე განლაგებული ყოფილიყო არა ჰორიზონტალურად არამედ გარკვეული კუთხით, რაც ერთის მხრივ უფრო რეალისტურად ასახავს ნამდვილი მწერის ემერჯენციას (არა მხოლოდ რუისელის) და მეორეს მხრივ თევზს უადვილებს ნემსკავის გადაყლაპვას. თავდაპირველად, ორიგინალური ვერსია აი ასე გამოიყურებოდა

            წყალში კი აი ასეთ მდგომარეობას ღებულობს

           იმიტაციის დასამზადებლად გამოიყენებოდა ბრტყელტუჩათი მოხრილი ნემსკავი, სინთეთიკური, ღია ფერის დაბინგი ტანისთვის, პოლიპროპილენის ბოჭკო ინდიკაციისათვის, გრიზლის ფერის გენეტიკური მამლის ბუმბული "პარაშუტისატვის" და ფარშევანგის კუდის ბუმბული ტორაქსისათვის. ეს იმიტაცია იმდებად ეფექტური გამოდგა, რომ მთელს მსოფლიოში სულ რამდენიმე წელიწადში გაითქვა სახელი. თვითონ იდეაც იმდენად გენიალურია, რომ დაიწყო ამ ემერჯერის ოროგინალისაგან განსხვავებულ ფერებში დამზადება, რაც კოკრეტულ ადგილას მცხოვრები მწერის თავისებურებებს უფრო ზუსტად ასახავდა.
           ესეც, ამ ემერჯერის დამზადების დეივი მაკ ფეილისეული ვარიანტი

ქართული ბუნების რექვიემი (ნაწილი მეორე, ეპიგრაფი იგივე)

           სეზონი ნელ-ნელა დასასრულს უახლოვდება, ვცდილობ შედეგებს თვალი გადავავლო და გავაანალიზო Flyfishing-ის კუთხით, მაგრამ თავიდან არ ამომდის წინა შაბათს, მდინარე ხრამზე ნანახი სურათი. დღეს მებადურმა (გიგამ) ზუსტად იმ ადგილების სურათები გამომიგზავნა სადაც ვიყავით, აი ეს სილამაზე იყო სულ ცოტა ხნის წინ.

           

           რაც დაგვხვდა კი სტატიის პირველ ნაწილში შეგიძლიათ იხილოთ აი აქ, განსხვავება შესამჩნევია არა? საერთოდ ღირს კი ამ ბლოგის არსებობა ასეთ ქვეყანაში? ყველაზე ცუდია კი ისაა, რომ არ ვიცი რა ვქნა, რით დავეხმარო ბუნებას. სად არიან არასამთავრობო ორგანიზაციები? სად არის ხალხი? რაზე ვფიქრობთ საერთოდ? იქნებ ეს ყველაფერი პირველ რიგში ჩვენი ბრალია?

           ბევრი რამის დაწერა მინდა, მაგრამ კარგად ვხვდები, რომ ახალს სამწუხაროდ ვერაფერს ვიტყვი. იგივე სურათია თითქმის ყველგან - მეგობრებმა მითხრეს, რომ კარიერები ზედა დინებაზეც ყოფილა, ხრამის შენაკადი დებედა კი ოქროს მომპოვებელი საწარმოს შხამქიმიკატებით წამლავს იმას რაც დარჩა. გამოდის რომ ეს ყველაფერი ჩვეულებრივი ამბავია და არც უნდა გაგვიკვირდეს.

           რაც ჯერ კიდევ მეტნაკლებად შემორჩენილია, იმის ხარჯზე კი არ გვაქვს, რომ ვინმე იცავს, არამედ იმიტომ, რომ ჯერ იქამდე ვერ მიაღწიეს ამ გულზე ქონგადაკრულმა საქონლებმა. მინდოდა მომეძიებინა შესაბამისი პროფილის არასამთავრობო ორგანიზაციები და მიმეწოდებინა ფოტომასალა, მაგრამ გადავიფიქრე, მათ ხომ ეს ყველაფერი ჩემზე გაცილებით კარგად იციან და დუმან. დუმან ზუსტად ისე, როგორც ჩვენ.

ქართული ბუნების რექვიემი, ანუ ამათი დედებს შევეცი მე

            ასეთ საზიზღარ ხასიათზე 2008 წლის აგვისტოს შემდეგ არ ვყოფილვარ, დღეს დილიდან გიგა (მებადური) და მე მდინარე ხრამზე, დიდი ხნის დაგეგმილ ექსპედიციაში გავემგზავრეთ, აქამდე ამ ადგილებში, მტკვართან შესართავიდან 7-8 კილომეტრის მანძილზე, ნამყოფი არ ვიყავი და მოუთმენლად ველოდი, ჩემთვის გიგას მონაყოლიდან ცნობილ, ულამაზეს ბუნებასთან შეხვედრას. ადგილზე ჩასულებს დაგვხვდა განსაკუთრებული სისატიკით და ცინიზმით მოკლული მდინარე. გახსნილია კარიერები, შეცვლილია მდინარის კალაპოტი, ერთდროს ულამაზესი ჩერო დღეს აი ასე გამოიყურება

             მდინარიდან, კილომეტრების მანძილზე, საერთოდ ამოღებულია ხრეში და ფსკერი აი ასე გამოიყურება

           და ეს ხდება დინებაზე, სადაც თევზის ბუნებრივი საკვების (მედღეურების, რუისელების და ა.შ) საარსებო არეალი პირწმინდად არის მომსპარი, ხაჩიძე შე არაკაცო საერთოდ იცი რა ხდება შენს "დასაცავ" არეალში? რომელმა სირმა გასცა ასეთ ბარბაროსობაზე ნებართვა? ერთდროს თევზით სავსე მდინარეში ორმა კაცმა მთელი დღის განმავლობაში სულ რამდენიმე, თითის ტოლა თევზი დავიჭირეთ და, ბოდიშის მოხდით, ისევ უკან გავუშვით, განცვიფრებული "პარაშუტისტების" თვალწინ. 

           არადა ულამაზესი, მაგრამ მკვდარი ადგილები ჯერ კიდევ შემორჩენილია

           დღის 4 საათისათვის ოდნავი რეაბილიტაციის მიზნით ისევ მტკვარს ვეწვიეთ მცხეთასთან, სადაც ბოლო რამდენიმე დღის განმავლობაში რამდენჯერმე გახლდით, თევზი კი დაგვხვდა, მაგრამ სადაც ჯერ კიდევ გუშინწინ ულამაზესი ოაზისი იყო აი ეს ვნახეთ 



             ხოდა მოგიტყანთ ძუკუ ლოლუას ფესტივალი ხობში და თქვენ დედებს შევეცი მე თქვე ნაბიჭვრებო!!!!!

ისევ მტკვარზე

           მგონი მივაგენი იმ  ადგილს, სადაც ნამდვილად კარგად ვგრძნობ თავს, არადა ეს სილამაზე აქვეა, თბილისიდან ფეხით სავალ მანძილზე, ამ მანძილს უკვე მეორეჯერ გავდივარ და უდიდეს სიამოვნებას ვღებულობ

            რა თქმა უნდა არიან უკუღმაშობილი ბრაკებიც, ეკრანებით და პარაშუტებით, მაგრამ საკმარისი აღმოჩნდა ერთი შენიშვნა, რომ ხელს მიშლიდნენ და ახლოც არ გამკარებიან. აქედან გამომდინარე, საკმარისია ნამდვილ მეთევზეთა 10-15 კაციანი ჯგუფიც კი და ამ ადგილებში ბრაკების სახსენებელიც არ დარჩება. ვაღიარებ, რომ ჩემთვის თევზაობის ერთადერთი მეთოდი არსებობს - Flyfishing, მაგრამ დღეს, ჩემს თვალწინ, 15-16 წლის ბავშვმა ისეთი გემრიელი ხრამული დასვა ტივტივაზე და ისე ოსტატურად, რომ თევზაობა შევწყიტე და ვტკებოდი ამ სანახაობით, სამწუხაროდ ის მოპირდაპირე ნაპირიდან თევზაობდა და ვერ გამოველაპარაკე.  

             სხვა მხრივაც მნიშვნელოვანი დღე იყო ჩემთვის, ქარი არ მაწუხებდა და პირველად ვცადე ე.წ. "ფრანგული მონტაჟი" - შნურზე ფიქსირდება 6-7 მეტრიანი მონოფილური ძუა 0,15 მმ, შემდეგ 0,5 მ ასევე მონოფილური 0,14 მმ ძუის მონაკვეთი, შემდეგ სიგნალიზატორი და ბოლოს 0,12 მმ დიამეტრის მქონე დაახლოებით 80 სმ სიგრძის სადავე, რომელზედაც ვაბავთ 2 ნიმფას, ჩეხური მეთოდი მგრძნობელობით ამ მონტაჟთან ახლოსაც ვერ მოვა, წინა გასვლაზე თუ სულ რამდენიმე რეალიზებული ჩაკვრა მქონდა, დღეს თევზის სუნის მოსაცილებლად ხელი რამდენჯერმე დავიბანე, ზომაც წინანდელთან შედარებითთ აშკარად მეტობისკენ წავიდა

           ამჯერად 14 და 16 ნომერ ნემსკავებზე დამზადებულმა Gold Head Pheasant Tail ნიმფებმა იმუშავეს, ძალიან დიდი სიამოვნება მივიღე და ქალაქში ისევ ფეხით დავბრუნდი. რამდენიმე ახალი ხედიც მივამატე ჩემს ფოტო კოლექციას

           ეს კი ბოლოს, ქალაქში შემოსვლისას, გავხედე უკან დარჩენილ ულამაზეს და სათუთ სამყაროს, რომელიც ჩვენგან ელოდება შველას

მცხეთა

          

           საკმაოდ ქარიანი ამინდის მიუხედავად, მაინც ვერ მოვითმინე და დღეს  მცხეთას ვეწვიე. ამ ადგილებში ადრეც მითევზავია, მაგრამ ამჯერად მდინარისა და სანაპირო ზოლის სისუფთავემ ძალიან გამაკვირვა, მართალია ტრასიდან სულ ორმოცდაათიოდე მეტრის დაშორებით ვიდექი, მაგრამ ღრმა კანიონის კედლები ცივილიზაციის ხმას თითქმის არ ატარებდა.  ქარის გამო ერთადერთ რეალურ გამოსავლად ისევ და ისევ ჩეხური მონტაჟი აღმოჩნდა და შედეგმაც არ დააყოვნა, ისევ და ისევ Blood Worm-მა იმუშავა და თეთრულამაც ძალიან იაქტიურა. ისე საოცარი აგრესიულობითა და სიხარბით გამოირჩევა ეს თევზი, საკმაოდ დიდ ნემსკავსაც კი ეტანება.

           მოკლედ 6 საათამდე ვითევზავე და უდიდესი სიამოვნება მივიღე, მიკრონიმფებმაც საკმაოდ კარგად იმუშავეს, თითქმის ყოველი გატარება თევზის დაჭერით სრულდებობა. რომ არა "პარაშუტისტები", შეიძლება ითქვას, რომ საუკეთესოდ გავატარე დრო.

             თბილისში დაბრუნება ფეხით გადავწყვიტე, რაც, ჩემს, ოფისის სკამზე გასიებულ უკანალს ძალზედ წაადგა. ეს ადგილები ალბათ ათასჯერ მაინც გამივლია მანქანით, მაგრამ მხოლოდ დღეს მომეცა საშუალება კარგად დავკვირვებოდი.

            ქალაქში შემოსვლა ძალიან არ მესიამოვნა, კონტრასტი აშკარაა

             თუმცა აღმოჩნდა, რომ ამ ქალაქშიც ლამაზად შეიძლება ბინდდებოდეს, ეს ხედი დიღმის ტრასიდან არის დაფიქსირებული. ზედა სურათის მოპირდაპირე მხარეს.

              ხვალ ისევ თევზაობა მელის, ამჯერად უკვე იორზე. გაუმარჯოს თავისუფლებას!!

მტკვარზე

     

          როგორც იქნა შვებულება მეღირსა და ვცდილობ ბოძებული 9 დღიდან არცერთი არ გამოვტოვო. გუშინაც ვიყავით ჯერ ალგეთზე შემდეგ ქციაზე. ალგეთზე ყველაფერი მომსპარია "ელექტრიკების" მიერ, ქციაზე კი ისეთი ამინდი დაგვხვდა, რომ დღის უდიდესი ნაწილი უარყოფითი განწყობის არაყში ჩახრჩობაზე დავხარჯეთ და სურათების გადაღების სურვილიც კი არ გამჩენია. 

           გათენდა და საშინელ ნაბახუსევზე ჩავედი ჩემს სახლთან მტკვარზე. გზად ოციოდე, ბუნებისგან დაჩაგრული, ჭკუით ღარიბი "პარაშუტისტის" ნახვამ კიდე უფრო გამიფუჭა ხასიათი. არადა ეს ხროვა გარემოს დაცვის სამინისტროდან ორასიოდე მეტრში დგას და საკუთარი არსებობით ბილწავს მდინარესაც და ჰაერსაც. ნუ ამ დროს ბატონი ხაჩიძე ეგზოტიკურ დოლ-გარმონს აკვნესებს და ამ ინსტრუმენტის ჯადოსნური ჰანგებით ცდილობს ბუნების დაცვას. მოგიტყანთ გარემოს დაცვის პოლიტიკა.

           მოკლედ, გინებ-გინებით ჩავედი შერჩეულ ადგილზე და დავიწყე თევზაობა.

         5 საათის განმავლობაში იყო რამდენიმე რეალიზებული ჩაკვრა, ძირითადად მოდიოდა თითის ტოლა ქაშაპები და ვიმბები. ყველაზე დიდი, რაც იმიტაციით მოიხიბლა, აი ეს პატივცემულია. რაღა თქმა უნდა ყველა თევზი დაუბრუნდა მდინარეს.

           ამჯერად იმუშავა 16 ნომერ ნემსკავზე დამზადებულმა Blood Worm - მა. მონტაჟი გამოვიყენე ისევ და ისევ ჩეხური, თუმცა dead drift-ის ტექნიკამ არ გამართლა და საჭირო გახდა სტრიპების გაკეთებაც. იმაზე საუბარი, რომ მტკვარს ყოველ დღე ათასჯერ კლავენ და მაინც ვერ ერევიან, საერთოდ არ მსურს. ამ საქონლების ხელში საერთოდ რამე რომ ცხოვრობს მდინარეში, მათნაირივე პრეზერვატივების გარდა, პირადად მე ძალიან მიკვირს. მოკლედ ეს გასვლა მოთელვა უფრო იყო, ვიდრე რეალური თევზაობა, იმედია ხვალინდელი დღე გაამართლებს.

   

და მაინც რატომ Flyfishing?

         საკმაოდ ხშირად დამისვამს საკუთარი თავისთვის კითხვა-რატომ მაინცა და მაინც Flyfishing? მიფიქრია ამ კითხვაზე და მერე თავიც დამინებებია პასუხის პოვნის ცდისათვის. არადა, რაც დრო გადის, მით უფრო ხშირად ვიჭერ საკუთარ თავს იმაზე, რომ ნებისმიერი სრულიად განყენებული ფიქრიც კი საბოლოოოდ Flyfishing-ამდე მიდის.
თევზაობით კი ბავშვობიდან "მოვიწამლე", ჯერ იყო მამაჩემის მიერ გაკეთებული ბამბუკის ანკესი, კაპრონის ძუით და თვითნაკეთი ნემსკავით, მერე ძალიან კარგმა პიროვნებამ, იასონ ბადრიძემ, მაჩუქა პირველი სპინინგი და საბოლოოდ "გავები". მქონდა ანკესი და მქონდა მტკვარი. ასევე, 4-5 წლის განმავლობაში, მქონდა მუდმივად წარუმატებელი გასვლები. მერე საშუალებაც გამიჩნდა, გაჩნდა ინტერნეტი და ზღვა მასალა ნებისმიერი მეთოდით თევზაობაზე, გაჩნდა მაღაზიებიც, სადაც ნებისმიერ აღჭურვილობას შეიძენდით, ნებისმიერს, გარდა Flyfishing-ისა. არადა ეს მეთოდი აშკარად არსებობდა, თანაც აქვე, ჩემს გვერდით, წიგნების კარადის თაროებზე, ჰემინგუეის ნაწარმოებების ტომებში, ჩეხეთში გამოცემულ და კარგად დასურეთებულ თევზების ილუსტრირებულ ენციკლოპედიაში, ვკითხულობდი ჰემინგუეის Big Two Hearted River-ს, ვთვალიერებდი ენციკლოპედიას და ვერ ვხვდებოდი რაზე იყო საუბარი, არადა აშკარად მინდოდა, ნიკ ადამსივით, ჩრდილო ამერიკის რომელიმე მდინარეზე მარტო ყოფნა, მარტო ყოფნა ისეთივე აღჭურვილობით, როგორიც ენციკლოპედიაში, ულამაზესი მდინარის ფონზე, გამოსახულ ბედნიერღიმილიან მეთევზეს ქონდა, ბედნიერს, იმიტომ რომ ხელში, ამ ულამაზესი მდინარის მკვიდრი, ხარიუსი ეჭირა.
მაინც რატომ? ბევრს წერენ იმაზე რომ ეს მეთოდი ურთულესია, ელიტარულია, ყველაზე ძვირია, საქართველოში გამოუსადეგარია, ვერასდროს ვერ ვხვდები ეს ახსნაა თუ თავის გამართლება? ახსნა ვერანაირად ვერ იქნება, ამ "არგუმენტების" ავტორებს არასოდეს უცდიათ, მაგრამ მაინც ვედავები ხოლმე, ვედავები და ვცდილობ დავანახო ის, რაც მე დამანახა ამ მეთოდმა, დამანახა და აბსოლიტურად შემცვალა. ვედავები და ვხვდები, რომ ამ დავას აზრი არ აქვს, ამ მეთოდში ძალით არავინ მიყავთ, ამ მეთოდამდე ადამიანი თვითონ უნდა მივიდეს.
არსებობს თევზაობის ბევრი სხვა მეთოდიც, მაგრამ დავრწმუნდი რომ არცერთი მათგანი ჩემი არაა, ვნანობ რომ ამ დარწმუნებამ ძალიან დიდი დრო წამართვა. ყოველი თევზაობის შემდეგ ვგრძნობდი, რომ იმას არ ვაკეთებდი რაც მთელი გულით მინდოდა, არადა ის მდინარეები და ტბები მაინც დაუძლეველი ძალით მიზიდავდა, თითქოს რაღაც ყველაზე მთავარი ჯერ კიდევ წინ იყო. გამოცდილება გროვდებოდა, ერთ დროს ამოუხსნელი თავსატეხები მარტივი და ჩემთვის მიუღებელი "ლოგიკური" გასაღებებით იხსნებოდა-არ მოდის თევზი? რა პრობლემაა სუპერ-პუპერ-ულტრა თანამედროვე, აპრობირებული და 100% -იანი ეფექტის მქონე დამატებითი საკვები ხომ ჩვენს გვერდითაა, უბრალოდ გაურიეთ წყალი და დაიჭირეთ 10 ან 100 კილოგრამი თევზი. გინდათ ასეთი ურთიერთობა ბუნებასთან? მე არ მინდა. არ მინდა არა იმიტომ, რომ ცუდია ან მარტივია, პირიქით, ნებისმიერ სტილს აქვს თავისი ხიბლი, რასაც პრაქტიკა  ნათლად ადასტურებს, არამედ იმიტომ რომ "ჩემი არ არის", არ მინდა და დანანების გარეშე ვიშორებ შესაბამის აღჭურვილობას, ისევე, როგორც იგივე ფიდერმენი მოიშორებს სხვა სტილით თევზაობის ეკიპირებას. დაინტერესებულხართ როდესმე სინამდვილეში რას ჭამს თევზი? დაკვირვებიხართ როგორ იცვლება წყალსატევი წელიწადის დროების ცვლასთან ერთად, როდესმე გაგჩენიათ სურვილი დაკვირვებოდით მდინარეში მობინადრე მწერების განვითერების სტადიებს? იცით როგორ წვალობს მედღეურას ნიმფა რომ ზრდასრულ მწერად გადაიქცეს? ალბათ არა, წინააღმდეგ შემთხვევაში არ დაწერდით, რომ თევზაობისას უმჯობესია ისინი სველ ქისაში შევინახოთ და ცოცხლად წამოვაგოთ ნემსკავზე, რომ დიდ ხანს იფართხალოს. ეს კრიტიკა არაა, ეს უბრალოდ ის გზაა, რომელმაც მიმყვანა იქ, სადაც ყოველთვის მინდოდა.
მაინც რატომ? ელიტარულობა? მაგრამ ელიტარულობა ხომ იმას გულისხმობს, რომ ვინმეზე ზევით დგომა გვინდა? დგომა და ამ პოზიციიდან ნებისმიერ სხვა მეთოდზე ხელგაკვრით საუბარი, ეს ჩემი ნამდვილად არ არის, პირიქით, ამ ბოლო დროს სულ უფრო ხშირად ვგრძნობ რომ ბუნებაში განმარტოვება, ადამიანებისაგან შორს ყოფნა მირჩევნია, მირჩევნია იმიტომ რომ უფრო კარგად და სრულად შევიგრძნო ის, რასაც ეს მეთოდი ქადაგებს. სირთულე? თავიდან ნებისმიერი მეთოდი რთულია, მარტივი არის კერძო მეურნეობაში, ან კიდევ აკვარიუმში თევზაობა. სიძვირე? ამაზე ბევრგან და ბევრჯერ დამიწერია, მომიტევეთ, მაგრამ თუ თქვენ, ზოგადად, ნებისმიერი მეთოდით, თევზაობას მატერიალური გადმოსახედან უყურებთ, ეს სტატია თქვენთვის არ არის. გამოუსადეგარი? კი ბატონო საყინულეს თუ თევზით ვერ გაავსებთ, კი ბატონო. ზოგი ალბათ "გამოუსადეგრობაში" იმასაც გულისხმობს, რომ თევზაობიდან ჩამოტანილი და სანაპიროზე, ბაწრით ლაყუჩგახეული, გაყიდული თევზის ღირებულება ბენზინის ხარჯს ვერ ანაზღაურებს. ეგეც ხო, ისე ჩვენ თევზს ვუშვებთ, მეტიც, ვდილობთ სურათი ისე გადავუღოთ, რომ მშრალი ხელით არ შევეხოთ. თუ თქვენ ფორუმებზე მტკაველისხელა თევზით გაშლილი სუფრის სურათების გამოქვეყნება გსურთ, ეს მეთოდი თქვენთვის არ არის.
უცნაური და ბევრისთვის მიუღებელი მიდგომაა ხომ? ბევრი ხომ კრიტიკად აღიქვამს? მე კი ვფიქრობ, რომ ეს უცნაური კი არა სამართლიანი მიდგომაა. მე არ შემიძლია სიცოცხლე მოვუსწრაფო არსებას, რომალთანაც შეხვედრას კვირიდან კვირამდე სიზმარში ვხედავ.
რატომ? ალბათ იმიტომ, რომ თევზაობის არცერთი სხვა მეთოდით არ ვყოფილვარ ბუნებასთან და საკუთარ თავთან ასე ახლოს, იმიტომ, რომ არცერთი სხვა მეთოდით თევზაობისას მე არ ვთვლიდი, რომ ბუნებას ბოლომდე სამართლიანად ვეპყრობოდი.
ეხლა ამ ჩემს ნაწერს ვკითხულობ და ვხვდები, რომ ადამიანი, რომელიც ამ სტატიას კითხულობს და რომელსაც Flyfishing-თან საერთო არაფერი არ აქვს, მაინც ვერ მიხვდება რა არის ამ მეთოდში ასეთი მიმზიდველი, ამას მეც ვერ ვხვდები ბოლომდე და ალბათ ამიტომაცაა, რომ ჩემთვის Flyfishing-ი ყოველთვის იქნება რაღაც იდუმალი ცხოვრებისეული ფილოსოფია, რომელიც პირადად მე ბოლომდე გამყვება და არასოდეს არ დასრულდება.                     

        

        

Alone In The Wild (ნაწილი მეოთხე)

უსაფრთხოება

         დარწმუნებულნი იყავით, რომ იქ, სადაც წასვლას დააპირებთ,  სიხარულით არავინ და არაფერი არ დაგხვდებათ, გაითვითცნობიერეთ, რომ ველურ ბუნებაში თქვენ ზედმეტი ხართ, ხართ ორ ფეხზე მოსიარულე არსება, რომელსაც ულამაზეს ოაზისში, ნებსით თუ უნებლიედ,  შეაქვს მისი მკვიდრებისათვის ყოვლად არასასურველი დისკომფორტი. დაივიწყეთ ზღაპრები იმის შესახებ, რომ ადამიანი ბუნების მეფეა. იმ მომენტიდან როდესაც ცივილიზაციას მეტ-ნაკლებად მოწყდებით, თქვენი შინ მშვიდობით დაბრუნება მხოლოდ და მხოლოდ "ადგილობრივების კეთილგანწობაზე" და მხოლოდ ამის შემდეგ არის თქვენზე დამოკიდებული.

        იქ თქვენი მტერი არავინ არაა, მაქსიმუმ როგორც კვებითი პირამიდის უმდაბლეს რგოლს ისე შემოგხედონ და დაფიქრდნენ ღირს თუ არა თქვენი გასტრონომიული თვისებების ახლოდან გაცნობა. გახსოვდეთ რომ ხართ სტუმარი და მოიქეცით შესაბამისად. შეხედეთ ადგილობრივ ცოცხალ ბუნებას მინიმუმ როგორც თანასწორს და პრობლემებიც ნაკლებად სავარაუდოა. არ შეხედავთ და ადრე თუ გვიან სასტიკად დაისჯებით, დაისჯებით ისე, როგორც ბევრი სხვა დასჯილა.

       იქ თქვენს მიმართ სიბრალული არ არსებობს, არსებობს მხოლოდ ორი ინსტინქტი, შიმშილი და თავდაცვა. ნუ აიძულებთ  მასპინძლებს თქვენს მიმართ ამ ორი ინსტინქტიდან რომელიმეთი იმოქმედონ. 

       გახსოვდეთ, არ არსებობს "საყვარელი ან საზიზღარი" მგელი, გველი თუ დათვი, ისინი არიან ზუსტად ისეთები როგორებიც უნდა იყვნენ. პატივი ეცით მათ, წინააღმდეგ შემთხვევაში აუცილებლად ინანებთ. გახსოვდეთ რომ რაოდენ საზარელიც არ უნდა იყოს იგივე გიურზა, ის ადგილობრივი ეკოსისტემისათვის გაცილებით უფრო მნიშვნელოვანია ვიდრე მე, თქვენ და მთელი ჩვენი ნათესაობა.    

     ღამით გადაადგილებისას ყოველთის იქონიეთ ორი ფარანი. ერთი თავზე, მეორე იარაღზე. პირველი სულ ჩართულია, მეორე მხოლოდ სროლისას ირთვება, იარაღი სასურველია კომპაქტური, ძლიერი და მრავალვაზნიანი, მე 12 კალიბრის "პომპაზე" შევაჩერე არჩევანი

      

            მჭიდი ყოველთვის ბოლომდე სავსე +1 ვაზნა უშუალოდ სავაზნეში, მე 8 მილიმეტრიან ფინდიხს (კარტეჩი) ვანიჭებ უპირატესობას. მცველი აუცილებლად საბრძოლო მდგომარეობაში, ღამით იარაღი ყოველთვის ჩამოკიდებული უნდა გქონდეთ კისერზე ან თქვენთვის მოსახერხებელ რომელიმე სხვა, ადვილად მისაწვდომ მდგომარეობაში, იქ სადაც მგლის ან დათვის არსებობა დიდი ალბათობით არის სავარაუდო, ეცადეთ იმოძრაოთ მაქსიმალურად შესაძლებელი ხმაურით (ნუ ეს არ ნიშნავს, რომ მაინცდამაინც ყვირილით უნდა იაროთ) დამერწმუნეთ აუცილებლად გაგეცლებიან. სხვათაშორის დღესდღეისობით ცოფიანი ტურა ან მელა უფრო საშიშია, ვიდრე მგელი ან დათვი. იგივე შეიძლება ითქვას ქვეწარმავლებზე. მათგან თავდასაცავად სავსებით საკმარისია რაიმე გრძელი ჯოხი, რომლითაც მათ გზიდან ადვილად მოიშორებთ ყოველგვარი ჩაქოლვის გარეშე. მე ასეთ wading staff-ს ვიყენებ, რომელიც ასევე ძალიან მოსახერხებელია მდინარეში მოძრაობისას

           რაც შეეხება ცივ იარაღს, დიდი ხნის ძებნის შემდეგ, მე ასეთ კომპლექტზე შევჩერდი. Ka-Bar და Wenger. პირველი როგორც იარაღი და მეორე როგორც მრავალფუნქციური ინსტრუმენტი.

Ka-Bar-ზე კარგად ჩანს ქარქაშის ბარძაყზე დასაფიქსირებელი დამატებითი ელემენტი, მერწმუნეთ გაცილებით ადვილია ასეთი სისტემიდან დანის სწრაფად ამოღება+ამას დაჯდომაში ხელს აღარ შეგიშლით.  Wenger-ი კი თავისი ქარქაშით დამაგრებული მაქვს ჟილეტზე.

            ყოველთვის აკონტროლეთ სად ადგამთ ფეხს, რთულ რელიეფზე გადაადგილდით ნელა, ნაბიჯის გადადგმისას მაშინვე არ გადაიტანოთ სხეულის მთელი წონა ამ ფეხზე, განსაკუთრებით ეს გასათვალისწინებელია მდინარის გადალახვის დროს.

           ბანაკისათვის აარჩიეთ შემაღლებული ადგილი, რაც უფრო მაღლა იქნება მდინარიდან, მით უკეთესი. კარვის დადგმამდე შეეცადეთ გაასუფთაოთ ტერიტორია ფოთლებისგან, გველგესლას ძალიან უყვარს მათში დამალვა. შეეცადეთ ცეცხლი დაანთოთ ქვიან ან თიხიან ადგილას, რადგან კოცონის ადგილზე რამდენიმე წელი არაფერი იზრდება. წამოსვლისას არ დაგავიწყდეთ მისი საგულდაგულოდ ჩაქრობა. საკვების ნარჩენები არ დატოვოთ, განსაკუთრებით ღამით, მოათავსეთ ისინი  პარკში და უკან გზაზე გამოიყოლეთ. 

           გახსოვდეთ, შიშს დიდი თვალები აქვს, თქვენი ყველაზე დიდი მტერი კი ამ შიშით გამოწვეული პანიკაა, რომელმაც შეიძლება სანანებელი ნაბიჯები გადაგადგმევინოთ. თუ ამ შიშს აყვებით როგორც მინიმუმ ღამით ვერ დაიძინებთ. გახსოვდეთ, რომ მგლის ყმუილს ან ტურის კივილს აუცილებლად გაიგებთ, მაგრამ ასევე გახსოვდეთ, რომ ისინი უბრალოდ ერთმანეთს ესაუბრებიან საკუთარ სახლში, იმ სახლში, სადაც თქვენ ხართ სტუმარი. ასევე გაიგებთ ღამის ტყის სხვადასხვა ხმებს, ეს უბრალოდ ვიღაცა სადღაც მიდის თავის ყოველღამეულ საქმეზე და სულ ცალ უკანა მარჯვენა ფეხზე თუ თათზე ჰკიდია საერთოდ არსებობთ თუ არა თქვენ,  აბა დაფიქრდით, თქვენს ეზოში ესაუბრებით მეგობარს, ან სახლის ერთი ოთახიდან მეორეში გადადიხართ და ამ დროს, ამის გამო, ვიღაცა, შისისაგან გადარეული თვალებით, იარაღს გესვრით:)) ასევე გახსოვდეთ,  რომ ხელთ გაქვთ 12 კალიბრის არგუმენტი, რომელიც, თუ გააზრებით იმოქმედებთ, საერთოდ არ დაგჭირდებათ. საქართველო არც ალასკაა და არც აფრიკა. თავის დასამშვიდებლად შეგიძლიათ ჰაერში ისროლოთ, მაგრამ ეს მაქსიმუმ ნახევარი სააათი მოქმედებს მერე ისევ თავიდან იწყებენ "საუბარს" , თუ ნასროლ მასრებს კარავთან დაყრით გარანტირებულად არ გაგეკარებათ არავინ (თუ ცოფიანი არ არის). ხოდა ისაუბრონ და იყვნენ.  მე უკვე შევეჩვიე და მომწონს კიდეც ეს "საუბრები".

          სულ ეს იყო რისი თქვენთვის გაზიარებაც მინდოდა, გისურვებთ წარმატებებს!!!

ნაწილი პირველი
ნაწილი მეორე
მაწილი მესამე

            

Alone In The Wild (ნაწილი მესამე)

        კარავი უნდა იყოს მაქსიმალურად მსუბუქი და ხარისხიანი, მე ვიყენებ ერთადგილიან ე.წ. "ორკორპუსიან" კარავს, ანუ შიდა ფენა შედგება წყალგუმტარი ძირისაგან და მწერების საწინააღმდეგო ბადისაგან, ხოლო მეორე ფენა კი უშუალოდ წყალგაუმტარი ტენტია.

        ხარისხიანი კარავი საკმაოდ ძვირი ღირს, მაგრამ სხვა გზა არ არის, თუ გსურთ კომფორტი და უსაფრთხოება, მოგიწევთ გარკვეული თანხის გადახდაც. 

        კარიმატი (ე.წ. "პარალონი") პირადად მე უპირატესობას ვანიჭებ სამხედრო, სქელ 1,5 სმ-ის სისქის ვარიანტს, სტანდარტულზე მძიმეა, მაგრამ უფრო კომფორტული და გამძლეა. კარვის დადგმისას პირველ რიგში შერჩეულ ადგილზე დააფინეთ კარიმატი, დაწექით, მაქსიმალურად მოარგეთ მიწის ზედაპირს და მხოლოდ ამის შემდეგ დაადგით ზემოდან კარავი, ამით კომფორტულ ძილსაც უზრუნველყოფთ და კარვის ძირიც უფრო მეტ ხანს გაგიძლებთ.

       საძილე ტომარა უნდა იყოს მსუბუქი, შეძლებისდაგვარად კომპაქტური და თბილი. რამდენიმე წლის განმავლობაში ვიყენებდი სტანდარტულ საძილე ტომარას (კონუსურს, ფეხებისკენ რომ ვიწროვდება), მაგრამ როგორც კი საშუალება მომეცა გამოვცვალე შედარებით ფართო, მართკუთხა ფორმის ვარიანტით. მას აქვს 2 ფენა, თბილ პერიოდში დამაქვს მხოლოდ შიდა, თხელი კომპლექტი, არის ძალიან კომფორტული, საბანივით ვიყენებ, გვერდის შეცვლაც იოლად ხდება და აუცილებლობის შემთხვევაში გამოსვლა ძალიან სწრაფად არის შესაძლებელი.

         წყალი-მართალია საკმაოდ მძიმე, მაგრამ აუცილებელი ბარგია. სხვადასხვა ვარიანტის გამოცდის შემდეგ ასეთზე შევჯერდი, სამხედრო მათარა ქამარზე და 2 ცალი პლატმასის 1 ლიტრიანი ბოთლით ყინული ზურგჩანთის გარე ჯიბეებში. მათარის არჩევისას ყურადღება მიაქციეთ რომ მისი ჩასადების შიდა მხარე დაფარული იყოს ბეწვისმაგვარი თხელი სინთეთიკური ფენით, რომელიც სიგრილეს საკმაო ხნის განმავლობაში ინარჩუნებს.

           2-3 დღიანი გასვლისას, თუკი წყაროს ვერ მიაგენით მოგიწევთ მდინარის წყლის სმა გადადუღებით ან მის გარეშე, მე მეორე ვარიანტს ვამჯობინებ, თუმცა ვერავის ვერ ვურჩევ, თავად გადაწყვიტეთ.  

           კვება-აქ უკვე დიდი არჩევანია, თუმცა გაითვალისწინეთ, რომ სამწუხაროდ, უმეტესწილად, მხოლოდ რამდენიმე დღით გადიხართ და შიმშილით სიკვდილი ნამდვილად არ გემუქრებათ. ჩემი არჩევანი შემდეგია: 2 კონსერვი მოთუშული ხორცი, 2 თავი ხახვი, 2 შეკვრა ე.წ. "ხლებცი" (მუბუქი, კომპაქტურია, თანაც არ ხმება), 300 გრ კონიაკი, ყავა, შაქარი, პილპილი, მარილი. კონსერვების გარდა ეს ყველაფერი მშვენივრად ეტევა სამხედრო ტიპის პატარა ქვაბში, რომელიც ერთდროულად ტაფის და ყავის მადუღარას მაგივრობას გაგიწევთ. 

გაგრძელება იქნება...

ნაწილი პირველი

ნაწილი მეორე

ნაწილი მეოთხე

         

Alone In The Wild (ნაწილი მეორე)

      ეკიპირება

            გახსოვდეთ, მიიღებთ თუ არა სიამოვნებას ექსპედიციისაგან იმაზეა დამოკიდებული თუ რამდენად მორგებული და მოსახერხებელი ეკიპირება გაქვთ. გამომდინარე იქედან რომ ამ ეკიპირებას საკუთარი ზურგით ეზიდებით, მოგიწევთ ოქროს შუალედის პოვნა და მინიმალურად აუცილებელი კომპლექტის შექმნა, მე ამას რამდენიმე წელიწადი მოვანდომე, ამიტომ ყოველი გასვლის დროს დააკვირდით რა გაკლიათ, აღჭურვილობის რა ნაწილის შეცვლა იქნება უპრიანი უკეთესი ვარიანტით და ა.შ. უმჯობესია, თუ ყოველივე ამას ჩაიწერთ და შემდეგ გააანალიზებთ.

              რამდენიმე წლის უშედეგო ძებნისა და ფულის უაზროდ ყრის შემდეგ, მეგობარმა იდეალური საჩუქარი გამიკეთა:

მოდიფიცირებული Alice Pack არცერთი სხვა ზურგჩანთა ასე კარგად არ მომრგებია, აქვს გაუმჯობესებული სამხრეები და საზურგე, ანუ უფრო ფართოებია, ვიდრე სტანდარტული, შედეგად წონა საერთოდ არ იგრძნობა.

ასეთი ტიპის ზურგჩანთის დადებითი მხარე ისაა, რომ დაბალია და სიარულისას წონასწორობას არ გაკარგვინებთ, ასევე აქვს მეტალის კარკასი, რომელიც ზურგს არ ეხება და არ გაოფლიანებთ. აქვს სწრაფი მოხსნის სისტემა, რომელიც მდინარეში ჩავარდნის შემთხვევაში კრიტიკულად მნიშვნელოვანი და აუცილებელია.

ასევე მოსახერხებელია ის, რომ ამ ზურგჩანთას აქვს ეკიპირების გარედან დამაგრებისათვის გათვალისწინებული ელემენტები. 

           ჩალაგებისას გარე ჯიბეებში ვალაგებ პირველადი აუცილებლობის ნივთებს: პონჩო, წყალი, სამედიცინო კომპლექტი და ა.შ. დანარჩენი უკვე შიდა ჯიბეში მიდის, კარავი, სკამი, კარიმატი (ე.წ. "პარალონი"), საძილე ტომარა, ტუბესში ჩადებული ანკესი და იარაღი ფიქსირდება სპეციალური ზონარების საშუალებით.

           ტანსაცმელი აუცილებლად დაგჭირდებათ 2 კომპლექტი, გაითვალისწინეთ რომ იგი იყოს მაქიმალურად მსუბუქი და ძალიან კარგია თუ იქნება "მსუნთქავი", დღესდღეისობით ასეთი ტანსაცმლის შოვნა უპრობლემოდ შეგიძლიათ, არჩევანიც უზარმაზარია. პირადად მე ვიყენებ კამუფლირებულ სამხედრო კომპექტს და მსუბუქ, არა "მყვირალა" ფერის სამოქალაქო შარვალსა და მაისურს.

          ქუდად ვიყენებ პანამას ტიპის სამხედრო კამუფლირებულ ქუდს.

          ფეხსაცმელიც 2 წყვილი დაგჭირდებათ ერთი ადგილზე მისასვლელად და მეორე წყალში გადაადგილებისათვის. პირველ შემთხვევაში მე ვიყენებ "გორტექსის" მაღალყელიან ჩექმებს, რადგან კოჭი კარგად არის დაფიქსირებული და კარგად მიცავს კოღოებისგან (რატომღაც ყოველთვის კოჭებზე მკბენენ:)))  და ქვეწარმავლებისგან. მდინარეში გადაადგილებისთვის სეზონის მიხედვით ვიყნებ ან რეზინის მაღალყელიან ჩექმებს ან სპეციალურ ე.წ. wading boots. ორივე შემთხვევაში დაგჭირდებათ ნეოპრენის წინდები 2 ან 5 მმ-ის სისქის.

         წვიმის შემთხვევაში გამოგადგებათ პონჩო, რომელიც მასიმალურად დიდი ზომისა უნდა იყოს, რათა დაგფაროთ თქვენც და ზურგზე მოკიდებული ზურგჩანთაც.

გაგრძელება იქნება...

ნაწილი პირველი
ნაწილი მესამე
ნაწილი მეოთხე

Alone In The Wild (ნაწილი პირველი)

      გთავაზობთ სტატიათა ციკლს ველურ ბუნებაში ავტონომიურ რეჟიმში (მარტო) Tევზაობის შესახებ, ამ თემატურ სერიაში მოცემული მასალები დამყარებულია მხოლოდ და მხოლოდ ჩემს პირად გამოცდილებაზე, შესაბამისად, მოყვანილი რჩევები შეგიძლიათ განიხილოთ, როგორც ქცევის ერთ ერთი ვარიანტი.

      მოდით ჯერ განვიხილოთ ასეთი გასვლების დადებითი და უარყოფითი მხარეები.

უპირობოდ დადებითი მხარეები:

მიდიხართ იქ, სადაც, როდესაც და რამდენი ხნითაც გსურთ,

მოწყვეტილი ხართ ყოველგვარ ცივილიზაციას, ნუ რასაკვირველია, თუ ექსტრიმის თქვენეული გაგება წყნეთისა და კიკეთის ფარგლაბს სცდება.

დამოკიდებული ხართ მხოლოდ საკუთარ თავზე, რის შედეგადაც ველურ ბუნებას უფრო ახლოს იცნობთ,

არ ხართ დამოკიდებული მანქანაზე, რადგან თუ თქვენ მართლა გსურთ განმარტოება, მანქანით ასეთ ადგილებამდე ვერცერთ შემთხვევაში ვერ მიაღწევთ.

პირობითად უარყოფითი მხარეები:

მთელი ბარგის ტარება საკუთარი ზურგით მოგიწევთ და დამერწმუნეთ, ეს ბარგი მსუბუქი არ არის.

თუ რაიმე პრობლემა წარმოგექმნებათ, მხოლოდ საკუთარი თავის იმედი შეგიძლიათ გqონდეთ. ჩემთვის ასეთ თევზაობას არცერთი უარყოფითი მხარე არ აქვს.

     ავტონომიური გასვლა საგულდაგულო, წინასწარი მომზადებიდა და დეტალური დაგეგმვის გარეSე წარმოუდგენელია, სულ უმნიშვნელო შეცდომამაც კი შესაძლებელია ძალიან დიდი პრობლემები შეგიქმნათ.

    მარშრუტის არჩევაში დაგეხმარებათ Google Earth, ასევე საკმაოდ მოსახერხებელია ე.წ. "გენერალური შტაბის" ტოპოგრაფიული რუქები, რომლებიც ინტერნეტის დახმარებით შეგიძლიათ მოიძიოთ. 

      მარშრუტის არჩევისას ბოლომდე ნუ ენდობით რუქების მონაცემებს, თქვენს მიერ დაანგარიშებულ მანძილს თავისუფლად შეგიძლიათ მიამატოთ 3-4 კილომეტრი. პირადად მე სამწუხაროდ მხოლოდ უქმე დღეებში მაქვს თევზაობის საშუალება, ამიტომ ვცდილობ  სათევზაოდ გავიდე პარასკევს, სამსახურის შემდეგ, აქედან გამომდინარე წინასწარ უნდა შეარჩიოთ შესაბამისი სამარშრუტო რეისი, რომელიც არჩეულ ადგილთან მაქსიმალურად ახლოს მიგიყვანთ, ასევე დააზუსტეთ კვირას უკუ რეისის მოძრაობის გრაფიკი, აუცილებლად გააფრთხილეთ მძღოლი და ჩაიწერეთ მისი ტელეფონის ნომერი. პარასკევს და არა შაბათ დილით გასვლას კიდევ ერთი დადებითი მხარე აქვს - ადგილზე ჩასვლის შემდეგ მთელი ღამე წინ გაქვთ, შეგიძლიათ მაქსიმალურად დიდი მანძილი გაიაროთ. გასვლის წინ აუცილებლად ნახეთ ამინდის პროგოზი რამდენიმე წყაროდან.

გაგრძელება იqნება... 

ნაწილი მეორე 
ნაწლი მესამე
მაწლილი მეოთხე